Γκαρσόν, λεκιάστηκα!!

Χριστούγεννα. Τα περιμέναμε διακαώς. Άλλοι προλάβαμε να προετοιμαστούμε και άλλοι όχι. Κάποιοι περάσαμε καλά και κάποιοι καλύτερα. Καποιους η ημέρα των Χριστουγέννων πέρασε και μας ακούμπησε. Και μας άφησε μια τεράστια λαδιά!!

Και τώρα? Υπάρχει λύση; Θα φύγει ποτέ και με ποιον τρόπο. Υπάρχουν οι κλασικοί τρόποι όπως τοπικό πλύσιμο με ζεστό νερό και απορρυπαντικό πιάτων, βενζίνη (και σπίρτο), ειδικά σπρέι και ζουμιά του εμπορίου που σπανίως έχουν αποτέλεσμα, υπάρχει όμως και το αναπάντεχο προϊόν που θα δώσει τη λύση στο πρόβλημά μας. Να το πάρει το ποτάμι;

Baygon! Ναι, καλά διαβάσατε. Η διαδικασία έχει ως εξής: Παίρνουμε το λεκιασμένο ρούχο. Για καλό και για κακό δοκιμάζουμε να ψεκάσουμε σε μια κρυφή μεριά του και κατά προτίμηση σε καλά αεριζόμενο χώρο. Αν όλα πάνε καλά, ψεκαζουμε απευθείας στο λεκέ και έπειτα ρίχνουμε το ρούχο στο πλυντήριο. Πλένουμε, στεγνώνουμε και bye, bye λεκέ!
Χρόνια πολλά σε όλους και Καλή Πρωτοχρονιά!

(Το tip προέρχεται από την πρώτη ξαδέρφη της μαμάς μου. Εγώ το δοκίμασα με ΤΕΖΑ άοσμο με αντλία και είχα το επιθυμητό αποτέλεσμα).

My first Threadbanger project

Πριν μερικούς μήνες, ψάχνοντας για DIY projects στο youtube, έπεσα πάνω στους Threadbangers. Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ από την ευρυματικότητά τους και ξαναξύπνησε μέσα μου η επιθυμία για χειροτεχνίες και μεταποίηση παλιών αντικειμένων και ρούχων.

Αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα να μετατρέψω 2 μπλουζάκια που είχα για πολύ καιρό αφόρετα στο συρτάρι. Είναι εμπνευσμένη από αυτό εδώ το tutorial:

H διαδικασία που ακολούθησα ήταν η εξής:

1) Σιδέρωσα τα 2 μπλουζάκια και αφαίρεσα τα ταμπελάκια

2) Τοποθέτησα προσεκτικά τη μία μπλούζα μέσα στην άλλη και καρφίτσωσα (σε πολλά σημεία λόγω ανασφάλειας)

3) Με χάρακα και κιμωλία χώρισα τον κορμό σε έξι τομείς μπρος και πίσω

4) Γάζωσα προσεκτικά πάνω στα σημάδια μου γύρω-γύρω

5) Προσεκτικά έκοψα ανάμεσα το ύφασμα ανάμεσα στις ραφές (το μόνο λάθος μου ήταν ότι δεν σημείωσα τους τομείς που ήθελα να κόψω όπως στο video, οπότε κατέληξα με κάποιες λωρίδες, οι οποίες όμως μοιάζουν με σχέδιο, οπότε με συγχώρεσα σχεδόν αμέσως)

Και voila!! Το μοναδικό μου μπλουζάκι είναι έτοιμο. Αμφιβάλλω βέβαια ότι θα το φορέσω γιατί με αυτή την τεχνική (ραφή γύρω-γύρω) το ζέρσεϊ χάνει την ελαστικότητά του και τα μπλουζάκια μου ήταν ήδη κάπως μικρά (ναι, θυμήθηκα γιατί δεν τα φορούσα). Δεν με νοιάζει όμως! Πέρασα 2 πολύ δημιουργικές ώρες χαράς.

Η καινούρια μου φίλη και οι καινούριες μου φίλες!

Άργησα, αλλά ήρθε η ώρα να δείξω στον κόσμο την καινούρια μου φίλη, την Pfaff. Την συνάντησα στα τέλη του Αυγούστου σε ένα σούπερ μάρκετ πασίγνωστης οικονομικής αλυσίδας.

Ήρθε σαν μάννα εξ ουρανού, αφού τις προηγούμενες 2 εβδομάδες είχα ευχηθεί δυνατά (και από μέσα μου) να βρω μια ραπτομηχανή σε προσφορά (δεν ζητούσα καλύτερα ένα εκατομμύριο ευρώ;).

Anyway, η ιστορία ξεκινά λίγο πιο πίσω. Τον Ιούλιο αγόρασα ένα burda (remember burda?) και κάναμε τρελλό bonding με τη μανούλα φτιάχνοντας ένα σαλβάρι. Το μικρόβιο της ραπτικής ξαναξύπνησε και ζήτησα μια ραπτομηχανή, βγήκε σε προσφορά και με 99 ευρώ έγινε δική μου.

Την πήρα αγκαλιά σαν καινούρια αγαπημένη και την πήγα σπίτι. Άνοιξα το manual, διάβασα και προσπάθησα να βάλω σε εφαρμογή ό,τι έγραφε μέσα. Γρήγορα κατάλαβα ότι χρειάζομαι επαγγελματική βοήθεια, κάποιον να μου μάθει βασικά πράγματα και τον τρόπο να τα κάνω σωστά και όχι από το μυαλό μου.

Ψάχνοντας και ρωτώντας έμαθα για τη THEIA (την οποία γνώριζα από τους υπέροχους κορσέδες της) και τα μαθήματα ραπτικής που κάνει (αυτό το πληροφορήθηκα σε ένα υφασματάδικο). Γράφτηκα μαζί με μια φίλη μου και από το ξεκίνημα του Νοέμβρη δεν βλέπω την ώρα να φτάσει κάθε εβδομάδα το Σάββατο και να πάω στο μάθημά μου.

Είμαστε ένα τμήμα από πολύ διαφορετικές κοπέλες (ανάμεσα τους και η Maddie του Wardrobe Recycle), οι οποίες όμως μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τη ραπτική, την οποία ανακαλύπτουμε σιγά-σιγά και εμένα τουλάχιστον αυτή η ανακάλυψη μου δίνει πολλή χαρά. Για την ακρίβεια, μπορεί να πάω για μάθημα φορτισμένη από διάφορα δικά μου θέματα, πάντα όμως φεύγω χαρούμενη και ανάλαφρη (σαν ντοπαρισμένη). Οι δασκάλες μας Αλίκη και Ελένη είναι πολύ καλές και γλυκές (όχι δεν βαθμολογούμαστε, οπότε λέω ό,τι πιστεύω), αλλά και η Θεοδώρα, που δυστυχώς δεν τη βλέπουμε πολύ συχνά λόγω φόρτου εργασίας, είναι πάντα χαμογελαστή και γεμάτη θετική ενέργεια.

Αυτή την εβδομάδα τελειώνω την πρώτη μου φούστα (σε πατρόν που φτιάξαμε πάνω μου) και ξεκινάμε φόρεμα! Θα ανεβάσω τις δημιουργίες μου με την πρώτη ευκαιρία.

Την αγαπούσα, το παραδέχομαι...

Ήταν το δεύτερο εγώ μου.



Αλλά ο έρωτάς μας κράτησε έξι μήνες και μετά άρχισε να ξεφτάει... η δερματίνη. Την είχα από το Φεβρουάριο και μετά σνιφ σνιφ...
Επειδή όμως μιλάμε για μια μάρκα με κύρος όπως το Marc by Marc Jacobs, με το πρώτο μου παράπονο η τσάντα αντικαταστάθηκε με μια καινούργια την παρακάτω υπέροχη (εννοείται ότι πλήρωσα τη διαφορά):

Λόγω φόρτου εργασίας οι φωτογραφίες είναι ξεσηκωμένες από το internet, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να βγω και να το φωνάξω:

MARC I LOVE YOU!

Τρέξτε να προλάβετε!

Ναι, ok... Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από την τελευταία μου ανάρτηση, αλλά έχουν συμβεί τόσα πολλά τον τελευταίο χρόνο που πραγματικά δεν είχα διάθεση να γράψω και πολλά πράγματα. Επειδή όμως ένα Bazzar είναι πάντα ένας καλός λόγος για να ξαναεμφανιστείς στο blog σου, να μια χρήσιμη ανάρτηση για όλες τις πτωχές πλην τίμιες fashionistas (ή fashionitsas σαν κι εμένα).