Honeyyyy... I'm Baaack! Oh, yes. I came back Sunday late at night, having inhaled as much London air as I could. It sounds strange, but I experienced some kind of jet lag, even thought we have only a 2-hour difference. This is the reason I was a little late to post about my trip.
Even though this was my second time in London, which I must tell you that I love so much, I have to share some random facts that I realized about it.
1) In London NOT all people wear Burberry trench coats. Actually you can hardly find anyone wearing even a simple trench coat.
2) It is difficult to find good Fish & Chips
3) Even if the stores have massive sales on beautiful clothes, I didn't see so many well-dressed people
4) The men DON'T look like Hugh Grant or Colin Firth
5) No one shares their english humor with you
But this doesn't mean anything, because London is a fantastic city. It is a city that I would like to live. A city with important history and amazing museums with free entrance, unbelievable shops where you can see your favorite designers hanging on sales racks as if you are on the flea market. You can simply touch the Roland Mouret dress without the sales lady looking at you as if you were Julia Roberts in Pretty Woman.
I didn't shoot so many pictures. I preferred to live the moment with my own eyes and not through my camera lence. What really inspired me was the conceptual windows of Selfridges from Bright Young Things 2012 and I would like to share it with you.
Enjoy!
-------------------------------------------------
Γυρίσατεεε; Ω, ναι. Γύρισα την Κυριακή αργά το βράδυ ή αλλιώς Δευτέρα ξημερώματα, έχοντας εισπνεύσει όσο Λονδρέζικο αέρα μπορούσα. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται όμως, ένα σχετικό jet lag το είχα, παρόλο που έχουμε μόνο 2 ώρες διαφορά. Γι'αυτό το λόγο και καθυστέρησα να ποστάρω για το ταξίδι μου.
Αν και ήταν η δεύτερη φορά που πήγαινα στο Λονδίνο και όσο κι αν το αγαπώ, θα πρέπει να μοιραστώ μαζί σας κάποια στοιχεία τα οποία εμπέδωσα κατά την 4ήμερη παραμονή μου.
1) Στο Λονδίνο ΔΕΝ κυκλοφορούν όλοι με καμπαρντίνες Burberrys. Για την ακρίβεια δύσκολα θα βρεις κάποιον που να φοράει έστω μια απλή καμπαρντίνα.
2) Είναι δύσκολο να βρεις καλό Fish&Chips
3) Παρόλο που τα μαγαζιά είναι τίγκα στα υπέροχα ρούχα με τρελλές προσφορές, δεν είναι πολλοί οι καλοντυμένοι άνθρωποι
4) Οι άντρες ΔΕΝ είναι σαν τον Χιού Γκραντ ή τον Κόλιν Φέρθ
5) Κανένας δεν σου κάνει αγγλικό χιούμορ
1) Στο Λονδίνο ΔΕΝ κυκλοφορούν όλοι με καμπαρντίνες Burberrys. Για την ακρίβεια δύσκολα θα βρεις κάποιον που να φοράει έστω μια απλή καμπαρντίνα.
2) Είναι δύσκολο να βρεις καλό Fish&Chips
3) Παρόλο που τα μαγαζιά είναι τίγκα στα υπέροχα ρούχα με τρελλές προσφορές, δεν είναι πολλοί οι καλοντυμένοι άνθρωποι
4) Οι άντρες ΔΕΝ είναι σαν τον Χιού Γκραντ ή τον Κόλιν Φέρθ
5) Κανένας δεν σου κάνει αγγλικό χιούμορ
Όμως αυτά δεν έχουν καμία μα καμία σημασία, γιατί το Λονδίνο είναι μια πόλη φανταστική. Μια πόλη στην οποία θα ήθελα να μείνω. Με ιστορία, καταπληκτικά δημόσια μουσεία στα οποία μπαίνεις δωρεάν, απίστευτα μαγαζιά όπου μπορείς να δεις τους αγαπημένους σου designers απλωμένους στις κρεμάστρες των εκπτώσεων σαν να είσαι στη λαϊκή. Μπορείς να χαϊδέψεις ένα φόρεμα Roland Mouret χωρίς να σε κοιτάζει η πωλήτρια σαν την Τζούλια Ρόμπερτς στο Pretty Woman.
Είναι μια πόλη που σίγουρα θέλω να πηγαίνω και να ξαναπηγαίνω, γιατί κάθε φορά έχει κάτι διαφορετικό να μου δώσει. Μια πόλη που μου έδωσε έμπνευση.
Δεν τράβηξα πάρα πολλές φωτογραφίες. Προτίμησα να ζήσω τη στιγμή με τα δικά μου μάτια και όχι από το ματάκι της φωτογραφικής μηχανής. Αυτό όμως που μου μου έκανε εντύπωση ήταν οι κονσεπτικές βιτρίνες του Selfridges Bright Young Things 2012 και θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.
PS: A shopping post is coming up
ΥΓ: Προσεχώς έχουμε ποστ με τα ψώνια μου (για να μην ξεχνιόμαστε).
